Στηλιτικά

Πολιτικές ανωμαλίες στην Ελλάδα, που συνέβηκαν κατά την ΣΤ’ βουλευτική περίοδο (Μάρτιος 1875). Η κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη, κινδυνεύοντας να ανατραπεί κοινοβουλευτικά τον Νοέμβριο του 1874, ψήφισε τον προϋπολογισμό και κήρυξε τη λήξη της συνόδου με πλαστή απαρτία, ανεβάζοντας τον αριθμό των 85 παρόντων βουλευτών σε 96, σε σύνολο 190. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την εξέγερση της αντιπολίτευσης και της λαϊκής μάζας, οπότε ο Δ. Βούλγαρης αναγκάστηκε με την υπόδειξη του Στέμματος να συγκαλέσει έκτακτη σύνοδο τον Μάρτιο του 1875. Επειδή και πάλι στάθηκε αδύνατο να συγκεντρωθεί απαρτία, ο Βούλγαρης καταπάτησε για δεύτερη φορά το άρθρο του Συντάγματος ορκίζοντας τους νεοεκλεγέντες βουλευτές χωρίς εξέλεγξη των εκλογών. Η αντιπολίτευση συνασπίστηκε ενάντια στην Κυβέρνηση, ο τύπος και ο λαός εξεγέρθηκαν, ενώ συλλαλητήρια και συμπλοκές επακολούθησαν με αιματηρά αποτελέσματα. Οι υποστηριχτές του Βούλγαρη (85 βουλευτές) ονομάστηκαν Στηλίτες και τα γεγονότα που προκάλεσαν Σ., ονομασία που δόθηκε από τις απειλές της αντιπολίτευσης να ανεγείρει μπροστά στο Κοινοβούλιο στήλη αναθέματος, όπου θα αναγράφονταν τα ονόματα όσων ασέβησαν ενάντια στο πολίτευμα. Μπροστά σ’ αυτήν την αυξανόμενη εξέγερση το Στέμμα ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25 Απριλίου του ίδιου έτους.